Jak dobrać wiertnicę do wiercenia w żelbecie?
Wiertnicę należy dobrać na podstawie średnicy otworu. Wiadomo jednak, że firma wykonująca wiercenie w żelbecie spotyka się z wykonywaniem otworów o różnych średnicach – czasem mogą być to otwory 60‑80 mm, a innym razem 160 mm. Dlatego prawidłowe przeprowadzenie odwiertu i bezawaryjna eksploatacja urządzenia zależy przede wszystkim od prędkości obrotowej silnika wiertnicy.
fot. Adiam
Większość dostępnych na rynku silników to silniki 2-biegowe, czyli z regulowaną prędkością obrotową. W ten sposób łatwo ustawić prędkość silnika do średnicy otworu.
Wiercenie w żelbecie wymaga zastosowania mniejszej prędkości obrotowej przy danej średnicy otworu. Dla przykładu: wykonując otwór o średnicy 60 mm należy ustawić silnik na prędkość 1000 – 1250 obr/min. Duże otwory o średnicach: 160 – 200 mm powinny być wykonywane przy prędkości 300 – 400 obr/min. Firma Adiam, która jest dystrybutorem wiertnic i wierteł koronowych na polskim rynku, poleca silnik marki CARDI T4 250 EL z 3-stopniową przekładnią mechaniczną o prędkościach 230/520/965 obr/min oraz silnik DK 22 firmy WEKA z wbudowaną przekładnią o przełożeniach 300/640/960 obr/min.
fot. Adiam
Istotnym elementem wiertnicy jest stojak, który odpowiada za umieszczenie silnika z wiertłem pod odpowiednim kątem i w stabilnej pozycji. Dzięki niemu wiercenie w żelbecie jest efektywne, bezpieczne i wygodne – operator nie musi wiercić „z ręki”. Wielkość stojaka powinna być dopasowana do wielkości otworu, a wiertło musi bezpiecznie zmieścić się pomiędzy statyw a średnicę wrzeciona. Warto również zwrócić uwagę na to, że wiercenie w żelbetonie – twardym i zwartym materiale – wymaga zastosowania dużego, silnego stojaka, który wytrzyma wszystkie obciążenia.
fot. Adiam
Wiercenie rdzeniowe w betonie zbrojonym
Wiercenie w żelbecie wymaga często stosowania specjalnych metod, jak wiercenie rdzeniowe. Polega ono na ścieraniu wiertłem betonu zbrojonego z pozostawieniem w środku nie naruszonego rdzenia i uzyskanie otworu o równych i gładkich krawędziach. Wiercenie rdzeniowe może odbywać się w trudnych warunkach, gdzie nie ma możliwości mocowania statywu poprzez kotwienie do podłoża. Wtedy wykorzystuje się system mocowania próżniowego, czyli mocowanie statywu wiertnicy do podłoża poprzez wytworzenie próżni. Podłączona do wiertnicy pompa próżniowa wysysając powietrze spod stopy stojaka, przytwierdza go do podłoża.
Do mocowania próżniowego stosuje się albo fabrycznie przystosowany w tym celu statyw, np. typu COMBI marki CARDI bądź poprzez dokupienie uniwersalnej podstawy próżniowej – również w ofercie tego producenta. Statyw COMBI dostępny jest w dwóch rodzajach: mniejszy – L250V, którego kolumna wykonana jest z aluminium oraz większy – L300V wyposażony w kolumnę ze stali. Statywy posiadają specjalne uszczelki oraz moduł z zaworem do pompy próżniowej, która odpowiada za mocowanie. Należy ją zakupić osobno – dostępna w ofercie CARDI.
fot. Adiam
Podstawa próżniowa również dostępna jest w dwóch wielkościach: mniejsza dedykowana do serii małych statywów – L160, L180 i L200 oraz większa do statywów średnich – L250 i L300. Płyta, podobnie jak statyw – wyposażona jest w zawór do pompy próżniowej, a także zatopione w jej centralnej części pręty kotwiące. Dobierając pompę należy zwrócić uwagę, aby była ona wyposażona w zawór bezpieczeństwa oraz wakuometr do pomiaru podciśnienia (optymalne podciśnienie to 0,8 – 1,0 Bar).
Wiertło koronowe stosowane w ramach próżniowego mocowania statywu nie powinno być dłuższe niż 250 mm. Maksymalna moc napędu powinna wynosić 3500 W dla silników elektrycznych lub równowartość w przypadku napędów innych niż elektryczne. Nie należy używać silników bez sprzęgła.
fot. Adiam
Mocowanie próżniowe umożliwia wykonanie odwiertów w żelbecie bez obawy o naruszenie czy uszkodzenie sąsiadującej powierzchni oraz bez pozostawienia śladów po kotwieniu, co jest świetnym rozwiązaniem w przypadku prac w obiektach już oddanych do użytku. Warunkiem zastosowania mocowania próżniowego podczas wiercenia rdzeniowego jest stan podłoża, które musi być gładkie, czyste i odpowiednio związane.
Wiercenie w żelbecie – na mokro czy na sucho?
Wiercenie w żelbecie wiąże się z problemem powstającego kurzu, który jest bardzo uciążliwy i szkodliwy dla operatora wiertnicy. Z kolei metoda Wiercenia w betonie na mokro generuje duże ilości spływającego szlamu betonowego, co w trakcie prac jest niedopuszczalne. Istnieje jednak rozwiązanie tego problemu.
Dla metody wiercenia w żelbecie na sucho istnieje możliwość użycia odkurzacza przemysłowego, który podłącza się do rotora ssącego w silniku. Odkurzacz wciąga powstający pył, gwarantując komfortowe warunki pracy. Jeżeli silnik nie jest fabrycznie wyposażony w rotor ssący, można zakupić opcjonalny rotor – po dopasowaniu do gwintu na silniku oraz gwintu na wyjściu z rotora.
fot. Adiam
W przypadku wiercenia w żelbecie na mokro firma CARDI oferuje pierścienie do wiertnic zbierające wodę. Pierścień wyposażony w uszczelkę zabezpieczającą przed wypływem wody od dołu mocuje się do dolnej części kolumny statywu. Po montażu pierścienia podłącza się do niego odkurzacz przemysłowy, który zbiera gromadzącą się wodę. Pierścienie CARDI są dostępne w wielkości do 250 mm, dzięki czemu można je stosować w wielu instalacjach w budownictwie mieszkaniowym.
Więcej na ten temat przeczytasz na stronie: www.adiam.pl
