Muzeum w Marsylii

Muzeum Cywilizacji Europejskiej i Śródziemnomorskiej autorstwa francuskiego architekta Rudy’ego Ricciottiego powstało z okazji wyboru Marsylii na Europejską Stolicę Kultury w 2013 roku.

Taras na dachu muzeum, który zajmuje powierzchnię 1600m², został wykonany z jesionu amerykańskiego poddanego obróbce termicznej. Ze względu na dużą ilość zwiedzających, taras musiał zostać wykonany z bardzo wytrzymałego surowca. Konieczne było zastosowanie materiału, który wytrzymałby średnie obciążenie rzędu 250 kg/m².

Położony na marsylskim nabrzeżu obiekt sąsiaduje z XVII-wiecznym fortem św. Jana, zbudowanym na umocowaniach z czasów starożytnych Greków i Rzymian. Klasyczna, monolityczna bryła muzeum zbudowana jest na planie kwadratu o boku długości 72 metrów.

Proces obróbki termicznej drewna polega na poddawaniu drewna działaniu wysokiej temperatury w ściśle kontrolowanych warunkach, co pozwala na trwałą zmianę jego chemicznych i fizycznych właściwości. W rezultacie surowiec wchłania mniej wilgoci, a wykonane z niego elementy zachowują swój oryginalny rozmiar i są odporne na odkształcenia typu łódkowatość czy zwichrowanie. Ponadto podczas obróbki termicznej z drewna usuwane są składniki odżywcze, które mogłyby stanowić źródło pożywienia dla insektów lub grzybów niszczących ten surowiec. Drewno, które zachowuje swoje oryginalne rozmiary i jest odporne na proces rozkładu, może być dłużej wykorzystywane bez konieczności stosowania wielu zabiegów konserwacyjnych.

Marsylskie muzeum zbudowano ze szkła i stali oraz pokryto delikatną, ażurową konstrukcją z betonu, która pozwala wypełnić wnętrze muzeum naturalnym światłem. Przypominająca koronkowy welon konstrukcja dachu tworzy na drewnianym tarasie grę cieni, które według architekta przypominają nieregularne dno morza.

Dzięki zastosowaniu systemu lin wykonanych ze stali nierdzewnej, taras zapewnia dodatkową stabilność umieszczonej nad nim betonowej pergoli. Spoczywa ona na betonowych belkach wspornikowych o szerokości 15 metrów, które zostały umieszczone na głównych pionowych słupach budynku. Od zewnątrz belki wspornikowe przejmują wagę prowadzących do tarasu zewnętrznych ramp dzięki zworom ze stali nierdzewnej, których długość odpowiada wysokości bryły muzeum. Stalowe liny rozpięto także między drewnianym tarasem a umieszczonymi nad nim belkami wspornikowymi, co pozwoliło wzmocnić jego osłonę.

Szczególną atrakcją tego obiektu jest usytuowany na dachu muzeum drewniany taras, z którego roztacza się niezwykły widok na morze i marsylskie wybrzeże. Wieczorem miejsce to staje się wyjątkowo magiczne dzięki nastrojowym błękitnym i turkusowym światłom zaprojektowane przez Yanna Kersalé.